[:el]Ο χώρος όπου κτίσαμε το αχυρόσπιτο του Αντρέα, της Στέλλας, της Ζωής, αρχικά προοριζόταν για αποθήκη. Είχε μάλιστα κτιστεί το θεμέλιο, κάτι που δυσκόλεψε το κτίσιμο με αχυρόμπαλες καθώς έπρεπε να γίνουν προσθήκες και μετατροπές. Το πείραμα συνδύαζε διάφορες τεχνικές (μεσοτοιχίες με straw/clay, εξωτερικές γωνίες με πλεκτό καλάμι) και συχνά χρειάστηκε να αυτοσχεδιάσουμε στην πορεία. Βάλαμε τα δυνατά μας, δουλέψαμε αρμονικά και βγάλαμε χρήσιμα συμπεράσματα από τις όποιες ατυχείς επιλογές. Δαμάσαμε και τον υποβόσκοντα περφεξιονισμό, που ξεπρόβαλλε την άσχημη μουσούδα του κάθε φορά που αξιολογούσε κάτι ως μη ιδανικό ή λάθος. Αν μη τι άλλο, με τη βοήθεια όλων των φίλων και τόσα χάδια στα τελικά επιχρίσματα, το σπιτάκι γέμισε αγάπη, έγινε φωλιά ζεστή, ειδικά τους κρύους μήνες του χειμώνα.

[:en]The place where we built the straw-bale house of Antreas, Stella and Zoe was initially intended to be a storage room. The fact that the foundation had already been built, made it harder to work with straw-bales and needed alternations. On this project we experimented with various building methods (straw-clay for the partition walls, timber frame with straw-bale infill for the exterior walls, reed mat corners) and the need to improvise on the go was very common. With the help and love of many friends, the house became a warm nest for the winter.

[:]