[:el]Η ιδέα για την κατοικία της Κάρολ ξεκίνησε από μία στέγη με τοξοειδή κορφιά.
Έτσι, χαράχτηκαν στο οικόπεδο οι εννέα κολώνες που θα στήριζαν περιμετρικά τη στέγη, με στόχο τη μεγίστη κάλυψη. Με δεδομένη την θέση των κολονών και του σχήματος της στέγης, σχεδιάστηκαν δεκαπέντε πιθανές λύσεις κατόψεων, με τις καμπύλες των τοίχων να εγγράφονται εντός του περιγράμματος των κολονών.Οι λόγοι για την πληθώρα λύσεων ήταν δύο: Το εσωτερικό εμβαδόν της κατοικίας είναι μόλις 18τμ, τα οποία για είναι λειτουργικά απαιτούσαν πολύ προσεκτικό σχεδιασμό.
Ακόμη, η διαδικασία σχεδιασμού της κατοικίας αντιμετωπίστηκε από την ιδιοκτήτρια ως μία πορεία αυτογνωσίας, καθώς πρώτη φορά κλήθηκε να σκεφτεί τον τρόπο που ζει και να τον περικλείσει σε μία κατοικία. Μαζί πειραματιστήκαμε με διαφορετικές αλληλουχίες λειτουργιών και διαγράμματα χώρων καθώς και μορφολογίες για τις εξής λειτουργίες για την εξυπηρέτηση ενός ατόμου: κουζίνα, ντους, κρεβάτι, καθιστικό, αποθηκευτικός χώρος, στούντιο.

Η λύση που τελικώς επιλέχθηκε, προσομοιάζει σε διάταξη στο “Σπίτι στα Μαγγασά”, κατοικία του μινωικού πολιτισμού. Η κατοικία αυτή μπορεί να αναλυθεί σε μία μονοκονδυλιά που περιγράφει έναν περιελισσόμενο τοίχο. Η πορεία εντός της κατοικίας είναι σπειροειδείς και κατευθύνει το χρήστη σταδιακά από το δημόσιο στο κοινόχρηστο και τέλος στο πιο ιδιωτικό.

Όμοια και στην υλοποιημένη λύση για την κατοικία της Κάρολ, ο επισκέπτης συναντά πρώτα τη βεράντα και εισέρχεται στη κατοικία από την κουζίνα, το χώρο που η ιδιοκτήτρια θεωρεί ως τον επόμενο πιο δημόσιο μετά τη βεράντα. Έπειτα φτάνει σε ένα μεγάλο άδειο καμπύλο χώρο που λειτουργεί ως χώρος συνάντησης, διαλογισμού και στούντιο μουσικής.

Όπως ζητήθηκε από την ιδιοκτήτρια, ο χώρος αυτός αποτελεί την καρδιά του σπιτιού και σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε η Κάρολ να μπορεί να κινείται ελεύθερα σε αυτόν παίζοντας βιολί και χορεύοντας. Η πορεία στο χώρο καταλήγει σε μία μικρή αγκαλιά που φιλοξενεί ένα χώρο καθιστικού, ο οποίος κατά τη διάρκεια της νύχτας είναι και ο χώρος του ύπνου.

Όσον αφορά στο κατασκευαστικό κομμάτι, η στέγη είναι ξύλινη και στατικά λειτουργεί ανεξάρτητα από τους τοίχους. Για τον κορφιά της ματίσαμε δύο κορμούς πεύκων, στους οποίους δόθηκε η επιθυμητή καμπύλη επί τόπου.

‘Έπειτα, ο κορφιάς ενώθηκε με τις κολώνες από καστανιά και αφού ανεγέρθηκε στην τελική του θέση, συνδέθηκε με τα κυρίως δοκάρια που είναι ευθύγραμμα. Το τελικό σχήμα μοιάζει με καβούκι χελώνας. Όσο για τους τοίχους, αυτοί εδράζονται σε θεμέλιο από λιθοδομή και αποτελούν μία μονολιθική κατασκευή από cob (πηλό, άμμο και άχυρο) που εγγράφεται εντός του περιγράμματος της στέγης και περικλείει στις καμπύλες της τις λειτουργίες της κατοικίας.

[:en]The concept for Carol’s house emerged from a roof with a curved ridge. Thus, we marked on the land the locations of nine posts that would support the roof. With the shape of the roof and the locations of the posts given, we designed fifteen different solutions for the curved walls in-between the posts.

Two where the reasons for this plethora of plans: Firstly, the internal area of the house is only 18sm, demanding conscientious planning for it to be functional. Secondly, the design process was approached by the owner as an analysis of her persona, as it was the first time she was asked to think her way of life and embrace it in a house. Together we experimented with different sequences of functions, spatial diagrams and morphologies for the following spaces that this single person would need: kitchen, shower, bed, sitting area, storage space, studio.

The plan that was finally chosen resembles the “House in Maggasa” of the Minoan civilisation. This house can be analysed into a single line of a spiralling wall. The route inside the house is spiral and guides the user gradually from public to common to private space.

In this manner, at the materialised design for Carol’s house the visitor fist encounters the veranda and enters the house through the kitchen; the space with the owner regards as the second more public after the veranda. Then, the visitor arrives at a big empty curved space, which functions as a meeting space, meditation space and music studio.

As requested from the owner, this space is the heart of the house and was designed in a way that would allow Carol to move freely in it while playing the violin or dancing. The route inside the house ends at a niche that hosts a sitting area, which becomes the bed during the night.

Regarding the construction of the building, the roof is wooden and structurally functions separately to the walls. For the ridge we scarfed together two pine trunks, which were curved on site.

Then, the ridge was connected to the chestnut posts and, after it was raised to its final position, it was connected with rafters to two straight beams. The final form looks like the shell of a turtle. As for the walls, they sit on stone foundation and they constitute a monolithic structure of cob which is inscribed in the perimeter of the roof and enclaves in its curves the functions of the house.

[:]