Η ιδέα για την κατοικία της Κάρολ ξεκίνησε από μία στέγη με τοξοειδή κορφιά.
Έτσι, χαράχτηκαν στο οικόπεδο οι εννέα κολώνες που θα στήριζαν περιμετρικά τη στέγη, με στόχο τη μεγίστη κάλυψη. Με δεδομένη την θέση των κολονών και του σχήματος της στέγης, σχεδιάστηκαν δεκαπέντε πιθανές λύσεις κατόψεων, με τις καμπύλες των τοίχων να εγγράφονται εντός του περιγράμματος των κολονών.Οι λόγοι για την πληθώρα λύσεων ήταν δύο: Το εσωτερικό εμβαδόν της κατοικίας είναι μόλις 18τμ, τα οποία για είναι λειτουργικά απαιτούσαν πολύ προσεκτικό σχεδιασμό.
Ακόμη, η διαδικασία σχεδιασμού της κατοικίας αντιμετωπίστηκε από την ιδιοκτήτρια ως μία πορεία αυτογνωσίας, καθώς πρώτη φορά κλήθηκε να σκεφτεί τον τρόπο που ζει και να τον περικλείσει σε μία κατοικία. Μαζί πειραματιστήκαμε με διαφορετικές αλληλουχίες λειτουργιών και διαγράμματα χώρων καθώς και μορφολογίες για τις εξής λειτουργίες για την εξυπηρέτηση ενός ατόμου: κουζίνα, ντους, κρεβάτι, καθιστικό, αποθηκευτικός χώρος, στούντιο.

Η λύση που τελικώς επιλέχθηκε, προσομοιάζει σε διάταξη στο “Σπίτι στα Μαγγασά”, κατοικία του μινωικού πολιτισμού. Η κατοικία αυτή μπορεί να αναλυθεί σε μία μονοκονδυλιά που περιγράφει έναν περιελισσόμενο τοίχο. Η πορεία εντός της κατοικίας είναι σπειροειδείς και κατευθύνει το χρήστη σταδιακά από το δημόσιο στο κοινόχρηστο και τέλος στο πιο ιδιωτικό.

Όμοια και στην υλοποιημένη λύση για την κατοικία της Κάρολ, ο επισκέπτης συναντά πρώτα τη βεράντα και εισέρχεται στη κατοικία από την κουζίνα, το χώρο που η ιδιοκτήτρια θεωρεί ως τον επόμενο πιο δημόσιο μετά τη βεράντα. Έπειτα φτάνει σε ένα μεγάλο άδειο καμπύλο χώρο που λειτουργεί ως χώρος συνάντησης, διαλογισμού και στούντιο μουσικής.

Όπως ζητήθηκε από την ιδιοκτήτρια, ο χώρος αυτός αποτελεί την καρδιά του σπιτιού και σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε η Κάρολ να μπορεί να κινείται ελεύθερα σε αυτόν παίζοντας βιολί και χορεύοντας. Η πορεία στο χώρο καταλήγει σε μία μικρή αγκαλιά που φιλοξενεί ένα χώρο καθιστικού, ο οποίος κατά τη διάρκεια της νύχτας είναι και ο χώρος του ύπνου.

Όσον αφορά στο κατασκευαστικό κομμάτι, η στέγη είναι ξύλινη και στατικά λειτουργεί ανεξάρτητα από τους τοίχους. Για τον κορφιά της ματίσαμε δύο κορμούς πεύκων, στους οποίους δόθηκε η επιθυμητή καμπύλη επί τόπου.

‘Έπειτα, ο κορφιάς ενώθηκε με τις κολώνες από καστανιά και αφού ανεγέρθηκε στην τελική του θέση, συνδέθηκε με τα κυρίως δοκάρια που είναι ευθύγραμμα. Το τελικό σχήμα μοιάζει με καβούκι χελώνας. Όσο για τους τοίχους, αυτοί εδράζονται σε θεμέλιο από λιθοδομή και αποτελούν μία μονολιθική κατασκευή από cob (πηλό, άμμο και άχυρο) που εγγράφεται εντός του περιγράμματος της στέγης και περικλείει στις καμπύλες της τις λειτουργίες της κατοικίας.